Poczatki Teatru Starego w Lublinie sięgają 1822 roku i początkowo funkcjonował on jako Teatr Zimowy. Z inicjatywą jego stworzenia wystąpił oficer napoleoński, inżynier i architekt miejski Łukasz Rodakiewicz, który był również jego pierwszym właścicielem. Teatr ma swoją siedzibę w późnoklasycystycznym gmachu u zbiegu ulic Dominikańskiej i Jezuickiej będącym najstarszym obok krakowskiego Starego Teatru obiektem tego rodzaju w Polsce. Szczególny zachwyt wzbudza jego elewacja przyozdobiona charakterystycznymi płaskorzeźbami gryfów i masek, które zachowały sie po dziś dzień.
Teatr od początku swojej działalności wynajmował swoją scenę wędrującym trupom dramatycznym z całej Polski. Po śmierci właściciela obiekt został przejęty przez jego córkę Julię wraz z mężem Romualdem Makowskim. W tym okresie budynek zwano „Teatrem Makowskich” lub „Teatrem Julii Makowskiej”. Następnie teatr wielokrotnie zmieniał nazwy. W XX wieku w wyniku rewolucji kinematograficznej przez pewien czas w teatrze funkcjonował i teatr i kino.
W okresie międzywojennym teatr został zamknięty a w 1939 roku spadły na niego bomby co położyło kres wszelkiej działalności artystycznej. Pierwszy powojenny pokaz filmowy miał miejsce już w 1944 roku a później teatr trafił pod opiekę Wojewódzkiego Zarządu Kin.
W 1994 r. oficjalnym właścicielem gmachu została Fundacja „Galeria na Prowincji”, która jednak po kilku latach zrezygnowała z opieki nad nim. Zdecydowano się na powrót do wynajmowania sceny wędrującym trupom. Od tej pory repertuar teatru obejmuje spektakle, filmy, koncerty, spotkania i specjalny program dziecięcy.
Możliwe jest również zwiedzanie Teatru Starego (sali widowiskowej, kulis Teatru oraz wystawy archeologicznej eksponowanej we foyer). Odbywa się ono w grupach zorganizowanych po uprzedniej rezerwacji.
