Wystawa z cyklu "Skarby krakowskich klasztorów" pt. Zbiory OO. Dominikanów

Zakon Braci Kaznodziejów, Ordo Fratrum Praedicatorum (OP), został założony w 1 ćwierci XIII wieku przez św. Dominika Guzmana, dla szerzenia "słowem i przykładem" ewangelicznego apostolatu. Początkowo zgromadzenie lokalne, w bardzo krótkim czasie rozprzestrzeniło się na inne obszary. Fundację św. Dominika w Tuluzie zatwierdził papież Honoriusz III w latach 1216 - 1217. Dominikanie, tak nazwani popularnie od imienia swego założyciela, prowadzącą prace duszpasterskie, rekolekcje tak dla świeckich jak i dla duchowieństwa, opiekują się chorymi, wyjeżdżają na misje.
Rola, jaką odegrał św. Dominik przy zakładaniu nowego zakonu w Europie, przypadła na ziemiach polskich św. Jackowi Odrowążowi. Czym dla św. Dominika była Tuluza, tym dla św. Jacka stał się stołeczny Kraków. Należy też zaznaczyć, że działalność św. Jacka to początek dziejów dominikanów zarówno w Zgromadzeniu, jak i w Polsce, a także na terenach obecnej Litwy, Białorusi i Ukrainy. 

Na wystawie pokazane zostaną różnego rodzaju pamiątki, wypożyczone z krakowskiego klasztoru OO. Dominikanów. Do tej pory nie były one nigdy pokazywane w takim wyborze poza murami klasztornymi. Jest to więc jedyna okazja, aby się z nimi zapoznać.

Do najcenniejszych dzieł malarskich należą dwie kwatery tzw. tryptyku dominikańskiego, malowane z obu stron. pochodzące z około 1465 r., przedstawiające Pokłon Trzech Króli i Biczowanie oraz Ostatnią Wieczerzę i Zwiastowanie.
Wśród innych obrazów znajdują się m.in.:
Koronacja Matki Boskiej z 1 ćw. XVI w., renesansowy, wzorowany na drzeworycie Albrechta Dürera; Anioły karmiące św. Dominika i jego uczniów autorstwa Tomasza Dolabelli z 1 poł. XVII w. Głowa Marii, także wzorowany na obrazie A. Dürera z 1512 r.; Drzewo genealogiczne św. Dominika i dominikanów, późnorenesansowy z 1608 r.

Termin wystawy: 28 luty - 29 kwiecień 2007r.

źródło: www.mhk.pl