Zabytkowa Kuźnia Wodna to zabytek techniki, znajdujący się w Gdańsku-Oliwie. Stanowiła niegdyś największy zakład przemysłowy nad Potokiem Oliwskim. Obecnie stanowi jeden tego typu użytek Polski północnej, będący jednocześnie atrakcją turystyczną regionu. Kuźnia mieści się przy ulicy Bytowskiej 1a w Gdańsku.
Według źródeł historycznych, pierwsze wzmianki o kuźni pochodzą z końca XVI wieku. Zatem za datę jej powstania należy przyjąć XVI wieku. W tym okresie stanowiła własność posiadacza dóbr - Jana Klinghammera. Na przełomie XVI i XVII wieku funkcjonowały tu dwie kuźnice żelaza oraz młyn prochowy.
Po II wojnie światowej Kuźnia została przejęta przez spółdzielnię "Żeliwniak". Jednaksze z powodu nierentowności produkcji, jedyny tego rodzaju zabytek przemysłowy w północnej Polsce ulegał dewastacji.
W 1957 roku obiekt został przejęty przez Muzeum Techniki NOT w Warszawie, które po zabezpieczeniu i odbudowie, udostępniło go dla turystów w 1978 roku.
Od tego czasu Kuźnia Wodna stanowi atrakcję dla turystów indywidualnych, jak i grup.
Na wyposażenie Kuźni składają się:
- trzy koła wodne;
- dwa masywne wały dębowe;
- piec grzewczy;
- młoty;
- wielkie nożyce do cięcia żelaza;
Tuż obok młyna można znaleźć dwa upusty, tamę oraz wielki staw kuźniczy.
Kuźnia jest nieczynna w sezonie zimowym.
