Bastion Ceglarski zlokalizowany przy dzisiejszej ulicy Purkyniego jest pozostałością po XVI- wiecznych fortyfikacjach Wrocławia. Wcześniej w tym miejscu znajdowały się umocnienia dawnej Bramy Ceglarskiej, skierowanej w kierunku wschodnim.

Bastion powstał w 1585 roku według projektu Hansa Schneidera von Lindau - znanego na Śląsku i Pomorzu architekta niemieckich twierdz. Trzykondygnacyjne kazamaty służyły za magazyny, a w trakcie wojen znajdowały się tam m.in. szpitale wojskowe. W późniejszym okresie dobudowano narożnikowy rawelin oraz kawalierę. Bastion pełnił swoje funkcje do 1807 roku, kiedy to zapoczątkowano likwidację murów miejskich. Kazamaty zasypano, wszystkie urządzenia wojskowe zlikwidowano, a cały obiekt przekształcono na wzgórze widokowe, które zostało przyłączone do Promenady Staromiejskiej. Później na cześć pisarza i aktora Karla von Holteia wzgórze nazwano Holtei Höhe – "Wzgórze Holteia", a na jego szczycie wystawiono pomnik z popiersiem artysty. Po roku 1945 przemianowano je na Wzgórze Polskie, które znajduje się w czworoboku dzisiejszych ulic Garncarskiej, Purkyniego, Promenady Staromiejskiej i biegnącego wzdłuż brzegu Odry Bulwaru Xawerego Dunikowskiego. Warto dodać, że ze Wzgórza doskonale widać Ostrów Tumski.

Trzeba przyznać, że zapomniane przez wiele lat historyczne konstrukcje pozostawały zaniedbane po wstrzymaniu prac rekonstrukcyjnych w 1980 roku i dopiero niedawno przywrócono im świetność.

Bastion Ceglarski wpisany został do rejestru zabytków 30 grudnia 1970 roku.