W Poznaniu Dominikanie pojawili się koło roku 1231. W XIII wieku ukończono budowę kościoła i klasztoru (ul. dominikańska). W 1833 Prusy zlikwidowały klasztor, a w 1920 roku kościół przeszedł w ręce Jezuitów. Dominikanie wrócili do Poznania w 1935 roku, by zorganizować duszpasterstwo akademickie. Rozpoczęła się budowa kolejnego kościoła i klasztoru, bliżej budynków uniwersytetu. Zdążono ukończyć jedynie klasztor, ponieważ inwestycja została przerwana II wojną światową. W 1940 roku Niemcy wykorzystali klasztor jako Polizei Prasidium i podwyższyli go o jedną kondygnację. Po wojnie nie wrócono do pierwotnego projektu kościoła, a zorganizowano konkurs na projekt świątyni, która ostatecznie też nie powstała. Ostatecznie kościół powstał według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza.