Ruiny kościoła, które znajdują się na samym skraju wysokiego klifu, to najbardziej charakterystyczny punkt Trzęsacza. Każdego roku zabytek przyciąga tysiące turystów, którzy muszą zrobić sobie tu zdjęcie i chętnie wypoczywają na znajdującym się obok skwerku.

Obecnie trudno w to uwierzyć, ale jeszcze w XIII wieku, gdy kościół został wybudowany, był centralnym punktem wioski, a od brzegu morza dzieliły go dwa kilometry! Świątynia została wzniesiona z drewna, ale stała na kamiennych fundamentach. W XV wieku przebudowano ją, używając kamienia. Na początku kościół służył katolikom, by po reformacji stać się ewangelickim zborem.

Mieszkańcy wsi nie szczędzili środków, by miejsce ich modlitw wyglądało jak najpiękniej. W wieku XVII kościół został wyremontowany i dobrze wyposażony – zyskał nowe ławy, stalle, ołtarz, ambonę i chrzcielnicę. Niestety, podczas wojny siedmioletniej został ograbiony. Później kościół zmagał się z siłami natury, ponieważ dwukrotnie pioruny niszczyły jego wieżę. Cały czas trwał także proces abrazji, w wyniku którego Morze Bałtyckie coraz głębiej wdzierało się w ląd.

Ostatnia msza została odprawiona tu w roku 1874, później wywieziono całe wyposażenie świątyni, które znalazło się w Kamieniu Pomorskim, Kołobrzegu i Berlinie. Już 30 lat później pierwszy fragment zabytku runął do morza.

Kilkanaście lat temu rozpoczęto starania, aby uratować te fragmenty, które oparły się falom Bałtyku. Dzięki tym działaniom powstrzymano erozję wybrzeża i ustabilizowano ostatnią ścianę świątyni.