Przez wiele lat Wisła była odcięta od komunikacji kolejowej, przez co jej rozwój jako uzdrowiska został znacznie utrudniony. Sytuacja zaczęła się zmieniać dopiero w latach 20. XX wieku, gdy w okolicy miasta zaczęły powstawać nowe odcinki torów, łączące Wisłę z krajem.

Dzięki temu przedsięwzięciu powstały również ciekawe rozwiązania architektoniczne, jak na przykład wiadukty w Wiśle Głębce. Konieczne było wybudowanie konstrukcji trój- i siedmioprzęsłowej, gdyż tylko w ten sposób dało się połączyć wzniesienia, które otaczają wylot doliny Łabajowa.

Wiadukty są obecnie atrakcją turystyczną Wisły. Dłuższa konstrukcja, mimo wielu historycznych zawirowań, do dziś zachowała się w bardzo dobrym stanie. Została oparta na sześciu masywnych podporach, co pozwoliło na stworzenie siedmiu łuków. Filary zwieńczone są gzymsami. Gzymsy zastosowano również na całej długości wiaduktu, wykańczając je po obu stronach żelaznymi balustradami.

Wiadukt w Wiśle Głębce powstawał na przestrzeni lat 1931-1933. Budową zajmowało się biuro inżynierskie Ksawerego Goryanowicza, według projektu S. Saskiego i T. Mejera.