Jezioro Solińskie to zbiornik zaporowy położony w województwie podkarpackim w pobliżu miejscowości Solina. Na dnie zbiornika znajdują się pozostałości dawnej wsi Solina. Zbiornik został utworzony w 1968 roku poprzez spiętrzenie wód Sanu i Solinki przez zaporę, która ma 81,8 m wysokości (najwyższa w Polsce) i 664 m długości.
Zbiornik ma powierzchnię ok. 22 km² i największą w Polsce pojemność (472 mln m³). Maksymalna głębokość zbiornika to 60 m przy zaporze. Poniżej zapory znajduje się elektrownia wodna o mocy 200 MW.
W wodach tego zbiornika występuje duża rozmaitość gatunków ryb, głównie sandacze oraz okonie, ale również duże okazy boleni, leszczy i płoci. Na całym zbiorniku obowiązuje strefa ciszy. Jego szczególną cechą spowodowaną wpływem wysokich brzegów jest zmienność i nieprzewidywalność wiatrów. Zbiornik ma bardzo rozwiniętą linię brzegową (ok. 166 km przy średnim stanie wody), z licznie występującymi zatoczkami – ujściami strumieni. Większość nadających się do cumowania miejsc jest jednak błotnista lub kamienista. Poza okolicami Polańczyka na jeziorze znajduje się tylko kilka dostępnych przystani o bardzo ograniczonej infrastrukturze. Zbiornik Soliński jest jednak dość popularny wśród żeglarzy i kajakarzy, ze względu na walory krajobrazowe.
Na zachodnim brzegu Jeziora Solińskiego znajduje się znana miejscowość uzdrowiskowa Polańczyk.