Charków to jeden z największych ośrodków przemysłowych i kulturalno-naukowych Ukrainy. Był trzecim ośrodkiem naukowym i przemysłowym ZSRR po Moskwie i Leningradzie. Leży on nad trzema niewielkimi rzekami: Charkiw, Łopań i Uda. Dominującym językiem jest rosyjski, zgodnie z uchwałą rady miejskiej - regionalny.
CO NALEŻY ZOBACZYĆ:
Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Charkowie - rzymskokatolicka świątynia wybudowana w stylu neogotyckim w latach 1887-1892 przy obecnej ul. Gogola 4. W latach trzydziestych XX wieku kościół zamknięto i przebudowano na cele świeckie - mieściło się tu m.in. kino dla dygnitarzy partyjnych. W 1992 świątynia została zwrócona wiernym. Od 2002 jest katedrą nowo powstałej diecezji charkowsko-zaporoskiej.
Kienesa w Charkowie – kienesa karaimska znajdująca się w Charkowie, na rogu ulic Jana Gamarnika i Kuzniecznoj. Kienesa została zbudowana w latach 1891-1893 według projektu W. S. Pokrowskiego. Do czasu jej wzniesienia dom modlitewny karaimów znajdował się w wynajmowanym pomieszczeniu. W czasach sowieckich kienesa została znacjonalizowana - umieszczono w niej urząd zajmujący się transportem. Po 1991 roku zwrócono ją wspólnocie religijnej. Pełni obecnie funkcję karaimskiego domu modlitwy.
Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Charkowie – jeden z pięciu działających na Ukrainie polskich konsulatów generalnych. Istnieje od 1994 ustanowiony Zarządzeniem Ministra Spraw Zagranicznych nr 30 z dnia 12 grudnia 1994 i jest jednym z dwóch zawodowych przedstawicielstw dyplomatycznych w tym mieście. Swoją działalnością nawiązuje do powołanego 1 marca 1924 Konsulatu Generalnego RP w Charkowie przekształconego z działającej w latach 1921–1924 Ambasady RP w Charkowie (zwanej wówczas Poselstwem).
Narodowy Uniwersytet Charkowski im. Wasyla Karazina – najstarsza uczelnia wyższa na terytorium obecnej Ukrainy istniejąca od 1804 roku.
Port lotniczy Charków-Osnowa - międzynarodowy lotnisko w Charkowie na Ukrainie.
Synagoga Bejt-Menachem w Charkowie, zwana również Chóralną albo Tempel - synagoga wzniesiona w latach 1909-13 na terenie Charkowa. Największa bożnica na Ukrainie i druga pod względem kubatury w Europie. Wzniesiono ją na miejscu domu należącego do kupca Zarudnego, któremu już w 1906 roku groziło zawalenie. Teren wykupiła gmina żydowska - władze zezwoliły jej na budowę bóżnicy pod warunkiem, że będzie cofnięta kilkanaście metrów w głąb ulicy i zachowa odpowiednią odległość od cerkwi Św. Mikołaja. Architektem bóżnicy był Jakow Gewirc, o palmę pierwszeństwa w ogłoszonym konkursie ubiegał się m.in. Adolf Szyszko-Bohusz.
W 1923 roku synagoga została zamknięta przez władze USRR, które przeznaczyły ją na siedzibę klubu "Spartak". Po uzyskaniu przez Ukrainę niepodległości służyła wyznawcom judaizmu jako obiekt wynajmowany od państwa. W 2003 roku po uprzednim remoncie sfinansowanym ze środków międzynarodowej społeczności żydowskiej i charkowskich żydów dokonano oficjalnego powtórnego otwarcia bóżnicy. Na czele żydowskiej gminy Charkowa stoi rabin Mosze Moszkowycz. Nazwa Bejt Menachem została nadana na cześć lubawickiego rabina.