Z dala od tłumów: Dolina Miłości
Szukasz ustronnego miejsca, z dala od zgiełku miasta i tłumów? Na Pomorzu Zachodnim jest ich wiele. Jednym z nich jest położony w Zatoni Dolnej park krajobrazowo-naturalistyczny Dolina Miłości. Znajdziesz tam ciszę i spokój, a dodatkowo także piękne krajobrazy, liczne ścieżki spacerowe oraz atrakcje przyrodnicze. Nie znasz tego miejsca? Odwiedź je, koniecznie.
Dolina Miłości w Zatoni Dolnej to park krajobrazowo-naturalistyczny rozpostarty na wzniesieniach i w dolinach zwanych „Doliną Miłości”, pomiędzy Krajnikiem Dolnym, Krajnikiem Górnym i Zatonią Dolną w województwie zachodniopomorskim. Park zajmuje powierzchnię około 80 ha na stokach wzgórz, zwanymi dawniej „Górkami Zatońskimi”, opadającymi ku Dolinie Dolnej Odry.
Park założony został w latach 50. XIX w. przez francuską rodzinę Humbert, poza obrębem zespołu pałacowo-parkowego domeny rycerskiej w Krajniku Górnym, na terenie ukształtowanym faliście, pociętym głębokimi jarami. Zbocza wzniesień przecięte są licznymi alejkami, a elementami kompozycyjnymi parku są liczne głazy okolicznościowe z wypisanymi datami i nazwiskami członków rodziny von Humbert, a także wybitnych osobowości kultury niemieckiej oraz dwie rzeźby ogrodowe (w dolinie) "ADAM" i "EWA" usytuowane pośrodku stawów.
Z dawnych elementów układu przestrzennego parku istnieją czytelne szlaki komunikacyjne: drogi, aleje i szpalery oraz ścieżki spacerowe. Zachował się także podstawowy skład gatunkowy starodrzewu, w tym m.in.: buki, drzewostany jesionowe, jesionowo-sosnowo-brzozowe, sosnowo-olchowo-jesionowe, a także drzewa i krzewy ozdobne takie jak: platany, glediczje trójcierniowe, sosna czarna, sosna wejmutka, kasztanowce, jedlice, orzechy, suchodrzewy, kaliny, bukszpany i śnieguliczki. Wśród drzewostanu występują również drzewa o charakterze pomników przyrody.
Park ten jest jednym z większych założeń krajobrazowych o czytelnej kompozycji w dolinie dolnej Odry. Ze względu na zachowane cechy parku naturalistycznego z fragmentami romantycznymi z XIX w. podlega ochronie konserwatorskiej – w 1992 roku wpisany został do rejestru zabytków pod numerem 1208.
Dolina Miłości jest powierzchnią referencyjną (obszar o szczególnych walorach przyrodniczych ze względu na zachowanie różnorodności przyrodniczej) i nie jest tam prowadzona gospodarka leśna, a działania mogą dotyczyć jedynie miejsc bezpośrednio sąsiadujących z infrastrukturą parku ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa, polegają na usuwaniu wiatrołomów ze ścieżek, suchych drzew w pobliżu stawów. Stanowi cenny obiekt odwiedzany przez przyrodników i miłośników dzikiej natury.
Poszukaj noclegu w okolicy
Park założony został w latach 50. XIX w. przez francuską rodzinę Humbert, poza obrębem zespołu pałacowo-parkowego domeny rycerskiej w Krajniku Górnym, na terenie ukształtowanym faliście, pociętym głębokimi jarami. Zbocza wzniesień przecięte są licznymi alejkami, a elementami kompozycyjnymi parku są liczne głazy okolicznościowe z wypisanymi datami i nazwiskami członków rodziny von Humbert, a także wybitnych osobowości kultury niemieckiej oraz dwie rzeźby ogrodowe (w dolinie) "ADAM" i "EWA" usytuowane pośrodku stawów.
Z dawnych elementów układu przestrzennego parku istnieją czytelne szlaki komunikacyjne: drogi, aleje i szpalery oraz ścieżki spacerowe. Zachował się także podstawowy skład gatunkowy starodrzewu, w tym m.in.: buki, drzewostany jesionowe, jesionowo-sosnowo-brzozowe, sosnowo-olchowo-jesionowe, a także drzewa i krzewy ozdobne takie jak: platany, glediczje trójcierniowe, sosna czarna, sosna wejmutka, kasztanowce, jedlice, orzechy, suchodrzewy, kaliny, bukszpany i śnieguliczki. Wśród drzewostanu występują również drzewa o charakterze pomników przyrody.
Park ten jest jednym z większych założeń krajobrazowych o czytelnej kompozycji w dolinie dolnej Odry. Ze względu na zachowane cechy parku naturalistycznego z fragmentami romantycznymi z XIX w. podlega ochronie konserwatorskiej – w 1992 roku wpisany został do rejestru zabytków pod numerem 1208.
Dolina Miłości jest powierzchnią referencyjną (obszar o szczególnych walorach przyrodniczych ze względu na zachowanie różnorodności przyrodniczej) i nie jest tam prowadzona gospodarka leśna, a działania mogą dotyczyć jedynie miejsc bezpośrednio sąsiadujących z infrastrukturą parku ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa, polegają na usuwaniu wiatrołomów ze ścieżek, suchych drzew w pobliżu stawów. Stanowi cenny obiekt odwiedzany przez przyrodników i miłośników dzikiej natury.
W latach 2005-2006 Federacja Zielonych Gaja wykonała pierwszy etap rewitalizacji w ramach PHARE CBC w partnerstwie z Gminą Schwedt. W latach 2010–2011 stowarzyszenie Federacja Zielonych GAJA przeprowadziła projekt rewitalizacji terenu pt. „Rozbudowa infrastruktury i rozwój Europejskiego Parku Hugenotów w Schwedt nad Odrą i parku naturalistycznego Dolina Miłości w Zatoni Dolnej jako transgraniczne centrum turystyki”.
Jak dojechać ze Szczecina do parku krajobrazowo-naturalistycznego Dolina Miłości?
- Samochodem – kierujemy się na Gryfino drogą krajową 31. W Gryfinie obieramy trasę na Chojnę, a stamtąd do Cedyni. Następnie przejeżdżamy przez Krajnik Górny, a po 2 kilometrach skręcamy w prawo do wsi Zatoń Dolna. Park zaczyna się zaraz za zabudowaniami wiejskimi. Trasa ze Szczecina do Zatoni to 65,5 km.
- Autobusem PKS - autobusy kursują na trasie Szczecin – Moryń. Dojedziemy więc do wsi Krajnik Górny, która sąsiaduje z Doliną Miłości.
- Rowerem. Trasa: Szczecin-Rosówek (całodobowe przejście graniczne), dalej 5 km na krzyżówce Tantow / Gartz zjeżdżamy do Mescherin. 5 km jedziemy ścieżką rowerową do Gartz, dalej asfaltową ścieżką wzdłuż Odry do Schwedt (20 km). Następnie do Krajnika Dolnego - do przejścia granicznego. Za mostem skręcamy w prawo i po 6 km jest Zatoń.
Poszukaj noclegu w okolicy
Agnieszka Skrzyńska - Michalczewska
Komentarze
