W okresie między II a IV w. n.e. w Rzymie, tradycyjnym sposobem pochówku zmarłych było wykopywanie w tufie wulkanicznym rozległych podziemnych cmentarzy. Rzym otoczony jest rozległym obszarem takich nekropolii (około 60 cmentarzysk). Zmarli chowani byli w grobowych niszach wydrążonych w ścianach korytarzy lub w większych komorach, które później przekształcono w miejsca kultu. Ściany takich katakumb były bogato zdobione freskami i stiukami, które przedstawiały ówczesną symbolikę religijną. Najczęściej powtarzającymi się elementami były gołębie z gałązką oliwną, ryby i winogrona.
Najpopularniejsze katakumby, udostępnione do zwiedzania turystom w Rzymie znajdują się w pobliżu słynnej Via Appia Antica: św. Kaliksta, św. Sebastiana oraz św. Domicyli.
