Historia
Powstała ok. XIV w., skoro w 1412 r. wspomniano o sprzedaży sołectwa w Newen Wystricz, dokonanej sześć lat wcześniej między Hansem Waltherem a Jorgem Schindlerem. Potwierdzenie przywilejów Bystrzycy Kł. z 1529 r. przez Jana von Hardeck wspomina o niej jako własności tego miasta. W 1880 r. było tu 680 mieszkańców, obecnie poniżej 400. Czynna jest fabryka tektury zaś filia Dolnośląskich Fabryk Mebli została zamknięta.
Na wschodnim zboczu doliny Zachowała się duża atrakcja - drewniany kościół przedpogrzebowy, otoczony murkiem cmentarnym, postawiony w 1726 r. na miejscu starszej kaplicy z 1631 r. Czterospadowy dach eternitowy (dawniej gontowy) nakrywa dość rozbudowany korpus na wysokiej podmurówce. Nad nim wznosi się duża sygnaturka z latarnią i cebulastym hełmem gontowym. Wnętrze jest wyraźnie dwudzielne: nawa to prawie kwadrat o wymiarach 10,1x9 m, a prezbiterium jest nieco węższe przy wymiarach, 6, 95x6,4 m i wyższe o 40 cm. Wieniec, łączony na nakładką płetwową, okrywa zewnątrz pionowe oszalowanie. Na łuku tęczowym znajduje się drewniany krucyfiks z XVIII w. Dość bogaty jest ołtarz barokowy z około 1710 r. w trybie architektonicznym. Wieńczy go Trójca Sw. nad złoconym globem. Drewniana barokowa ambona, polichromia i reszta wyposażenia (w większości z XIX w.) prezentuje poziom rzemieślniczo-ludowy z l poł. XVIII w. bez większych wartości artystycznych. Odznaczają się nimi natomiast obrazy na szkle wiszące w przedsionku.
We wsi zachował się bardzo wartościowy zespół budownictwa ludowego, typowy dla pogranicza, z wyraźnymi wpływami czeskimi, szczególnie domy nr 17, 26, 64 i 69. W najwyższej części, przy ostrym zakręcie Spalonej Drogi, wiodącej na przeł. Spalona, wznosi się dawny folwark wolnego kmiecia, przebudowany w XIX w.
