Pomnik Eksterminacji Ludności Żydowskiej (Ofiar Getta) (obiekt 204579)

Powstanie pomnika Eksterminacji Ludności Żydowskiej (Ofiar Getta)

Na Lubelszczyźnie istnieje kilka miejsc związanych z Holokaustem – to Lublin, gdzie w czasie wojny mieściło się getto oraz obóz zagłady, ale także Bełżec, Sobibór, Zamość, Krępiec, Trawniki, Poniatowa i Budzyń. Pomnik upamiętnia wszystkie ofiary hitlerowskiego terroru, które tam zginęły.

Inicjatorami pomnika byli lubelscy Żydzi, po wojnie w Lublinie zostało nie więcej niż 300 osób żydowskiego pochodzenia. W jego powstanie zaangażowali się szczególnie dr Symcha Wajs, Izydor Sznajdman oraz przewodniczący Wojewódzkiej Rady Narodowej Paweł Dąbek, który przeżył Majdanek. Pomnik odsłonięto 11 listopada 1963 roku na skwerku przy ulicy Świętoduskiej, natomiast od 2007 roku ma nową lokalizację – u zbiegu ulic Radziwiłłowskiej i Niecałej.

Wygląd pomnika Eksterminacji Ludności Żydowskiej

Jego autorami są Bogumił Zagajewski oraz Janusz Tarabuła. Monument liczy ponad 4 metry wysokości, ustawiony został na szerokiej podstawie – wyryto na niej nazwy miejscowości Lubelszczyzny, które związane są z Holokaustem. Sam pomnik ma kształt czworobocznego obelisku o nieregularnej powierzchni. Twórcy umieścili na nim zarysy ludzkich postaci oraz cytat z „Pieśni o zamordowanym narodzie żydowskim” Icchaka Kacnelsona:

„W każdej garstce popiołu szukam swoich bliskich.”

Natomiast z tyłu pomnika umieszczono dedykację od społeczeństwa Lubelszczyzny dla obywateli polskich narodowości żydowskiej, zamordowanych przez hitlerowców.