Pałac w Konstantynowie

Urokliwy pałac przypominający średniowieczny zameczek zlokalizowany jest w centrum Konstantynowa, przy drodze nr 698. Obiekt został wybudowany w 1744 roku, a wokół znajduje się romantyczny park krajobrazowy z I-ej połowy XIX wieku, który częściowo został otoczony murem. Tuż za nim od strony południowo-wschodniej zachował się zespół zabudowań folwarcznych, tzw. „Sztab”, z rządcówką, gorzelnią, stajnią, spichlerzem i oborami z 2. poł. XIX i pocz. XX wieku. Aktualnie należą do Przedsiębiorstwa Rolno Handlowego. Uwagę przyciągają widoczne z daleka wysokie, dymiące się jeszcze kominy. A to dlatego, że gorzelnia z dawnych lat nadal działa. Warto wiedzieć, że okazały park został zdewastowany podczas II wojny światowej, a w okresie powojennym jego wygląd został nieco zmieniony, poprzez nowe nasadzenia. Parterowy pałac z portykiem ozdobiony jest jońskimi kolumnami oraz figurami leżących lwów na cokołach, które symbolizowały bezpieczeństwo i strażników domu. Jest to nietypowy przykład rezydencji ziemiańskiej o dość skomplikowanym kształcie, powstałym poprzez dodanie do klasycystycznego dworu neogotyckiego skrzydła i wież. Wewnątrz zachowały się pozostałości dawnego wystroju i wyposażenia (sztukaterie, kominki, stolarka), jednak obecnie nie są dostępne do zwiedzania.

Co ciekawe, podobno w parku znajdują się wejścia do podziemi, które prowadzą przez całą gminę Konstantynów, wychodząc nawet w pobliskiej wsi Zakalinki.

Odrobina historii:
Karol Odrowąż Siedlnicki, wojewoda podlaski i podskarbi wielki koronny, wybudował w Kozieradach pałac w stylu baroku saskiego otoczony wspaniałym parkiem. W tym czasie miejscowość Kozierady podniósł do rangi miasta i na cześć żony Konstancji z Branickich nazwał Konstantynowem. Od końca XVIII wieku jego właścicielami byli Aleksandrowicze. Zniszczony wskutek działań wojennych podczas insurekcji kościuszkowskiej obiekt częściowo rozebrano, a do pozostałego skrzydła południowo-zachodniego dobudowano klasycystyczny dwór. W ten sposób powstała budowla na planie litery L o charakterze nieregularnej, romantycznej siedziby ziemiańskiej. Obie budowle dość słabo ze sobą korespondowały, dlatego postanowiono je związać oprawą neogotyck. W końcu XIX wieku rezydencja i majątek przeszły w ręce hrabiów Plater-Zyberków. Po II wojnie światowej majątek został upaństwiowony, a w pałacu umieszczono szkołę podstawową, aptekę, a potem fundację. Dziś część rezydencji zajmuje Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Konstantynowskiej, a reszta jest niestety pusta.