Baszta Siedmiu Płaszczy w Szczecinie

Baszta siedmiu Płaszczy jest nazywana Panieńską. To jedna z ostatnich pozostałości fortyfikacji miejskich, często przedstawiana na pocztówkach, ilustracjach i sztychach. Baszta została wzniesiona w połowie XIV wieku a następnie przebudowana na przełomie XIX i XX wieku. Baszta wchodziła w skład murów obronnych Szczecina, których długość wynosiła ponad 2,5 km.

Z basztą związana jest legenda. Pewnego razu książę Bogusław z dynastii Gryfitów postanowił wybrać się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. W tym celu zostało zakupione kosztowne sukno na szaty. Książę chciał by uszyto z niego siedem płaszczy a zadanie to zlecił nadwornemu krawcowi. Gdy jednak żona krawca zobaczyła tak piękny materiał, wymogła na mężu by ten uszył także coś dla niej. Krawiec nie chcąc robić jej przykrości skroił oszczędnie materiał dla księcia i uszył suknię dla żony.

Pewnego dnia ktoś na zamku ujrzał żonę krawca w drogiej sukni i doniósł księciu. Ten rozzłościł się bardzo i wezwał do siebie krawca. Za karę umieścił krawca w baszcie, gdzie o chlebie i wodzie przez pół roku musiał szyć szaty dla dworu bez zapłaty. W tym czasie żona krawca zapoznała innego młodego szewca.