Cerkiew prawosławna p.w. Narodzenia Najświętszej Marii Panny

Pierwszą świątynię unici wybudowali na tym miejscu w 1790 roku. Z niewiadomych przyczyn drewniana budowla spaliła się 12 lutego 1813 roku. Unici zbudowali nową, również drewnianą, która była jednak za mała – mieściła zaledwie 30 osób. Szybko została zdewastowana i w 1821 roku zaprzestano odprawiania w niej nabożeństw. Dopiero dwadzieścia lat później po otrzymaniu zgody władz kościelnych, państwowych oraz deklaracji Stanisława hr. Zamojskiego o sfinansowaniu budowy rozpoczęto prace nad kolejną świątynią. Na wzniesieniu stanęła murowana cerkiew w stylu cerkwi ruskiej, bizantyjsko–klasycystycznej. Jej konsekracja nastąpiła w 1843 roku. Dużą zasługę przy budowie miał unicki ksiądz Nikon Zieliński, później represjonowany i zawieszony w obowiązkach za sprzyjanie powstańcom w 1864 roku. Jego następca również nie podporządkował się popowstaniowym zarządzeniom władz i został aresztowany. Cerkiew ponownie zaczęła popadać w ruinę. W 1875 roku po kasacie unii przejęli ją prawosławni. Niestety nie pomógł nawet remont, stan budowli był tak zły, że musiano ją rozebrać.

Świątynię, którą możemy podziwiać obecnie postawiono według projektu architekta Wiktora Syczowa w  latach 1893-1895. Po wysiedleniu Ukraińców w 1946 roku została zamknięta na 10 lat. Nabożeństwa ponownie zaczęto odprawiać dopiero w 1956 roku.

Cerkiew założona jest na planie krzyża greckiego z trzema apsydami  od  strony  ołtarzowej.  Wnętrze pokryto klasycystyczną polichromią. Wewnątrz znajdziemy bogaty ikonostas z XIX w. i liczne zabytkowe elementy wyposażenia z XVIII-XIX w.