Kościół parafialny p.w. św. Ludwika i Klasztor Paulinów

Paulini z Jasnej Góry przybyli do Włodawy w roku 1698. Było to możliwe dzięki fundacji właściciela dóbr włodawskich Ludwika Konstantego Pocieja. Pierwotnie zakonnicy mieszkali w pomieszczeniach przy pokalwińskim zborze. Dopiero w latach 1711 – 1718 wybudowano klasztor, którego architektem był Józef Piola. Prace nad  samym kościołem rozpoczęto w 1739 roku. Założono nawet specjalną cegielnie, w której produkowano cegły na nową świątynię. Wznoszenie murów trwało do 1952 roku. Natomiast obowiązek wykończenia wnętrz przypadł Izabeli i Adamowi Czartoryskim. Dlaczego? Antoni Pociej następca Ludwika z powodu długów sprzedał dobra włodawskie Jerzemu Flemingowi., który był ojcem Izabeli.

Kościół parafialny p. w. św. Ludwika posiada bogaty wystrój wewnętrzny, utrzymany w jednolitym stylu rokokowym. Bogate polichromie pochodzą z końca XVIII w. W nawie wykonał je malarz lwowski Gabriel Sławiński, natomiast prezbiterium przyozdobili malarze paulini z Jasnej Góry Wojciech i Antoni Dobrynieccy.

Ołtarz główny zaprojektował i wykonał Maciej Polejowski. Znajduje się tutaj oprawiony w bogato zdobioną ramę obraz modlącego się św. Ludwika. W prezbiterium znalazły się portret fundatorów, Ludwika Konstantego Pocieja i Adama Kazimierza Czartoryskiego. Przy wejściu do klasztoru zachowała się barokowa kamienna figura św. Jana Nepomucena.