Historia kościoła...
Kościół św. Pawła należał do klasztoru bernardynów, który w Lublinie działał od XV wieku. Świątynia powstawała w latach 1473-97, a jej fundatorami byli mieszczanie lubelscy. Wygląd kościoła ulegał zmianom – było to związane z pożarami, które trawiły miasto w 1557 i 1602 roku.
Przy pierwszej odbudowie, ukończonej w 1569 roku, zachowano pierwotny system halowy, dodając renesansowy gzyms oraz zamieniając ostrołukowe zamknięcia na półkoliste. Trzeba było się śpieszyć, gdyż król Zygmunt August zdecydował, iż to właśnie w tym kościele w otoczeniu senatorów, posłów polskich, pruskich i litewskich, szlachty oraz ludu ośpiewa hymn „Te Deum Laudamus”. W ten sposób uczcił pomyślne podpisanie Unii Polsko-Litewskiej.
Odbudowa po drugim pożarze przyniosła większe zmiany. Pojawiła się renesansowa bryła, gotycką halę zmieniono w kościół bazylikowy z kolebkowo krzyżowym sklepieniem, wyraźnie wyodrębniono boczne kaplice (do dziś zachowała się tylko jedna). Tym razem fundacji kościoła podjęły się rodziny szlacheckie.
Przy kościele organizowały się liczne bractwa, jak na przykład św. Anny, św. Antoniego Padewskiego czy Niepokalanego Poczęcie, działała też szkoła dla młodzieży zakonnej. Przy klasztorze bernardyni prowadzili bibliotekę i archiwum.
W roku 1864 miała kasata klasztoru, a dwadzieścia lat później utworzono parafię, która działa do dzisiaj.
Co warto zobaczyć wewnątrz?
• renesansowy nagrobek Andrzeja Osmólskiego
• pomnik nagrobny Jana Oczki, który był nadwornym lekarzem króla Zygmunta Augusta, Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy
• epitafium Teodora Ustrzyckiego z greckim tekstem
• drewniany ołtarz (1739 r.) z cudownym obrazem św. Antoniego Padewskiego
• ołtarz św. Walentego z jego relikwiami
• renesansowe stalle, ławki i konfesjonały znajdujące się w nawie głównej
Msze św.
- niedziele i święta: 7:00, 8:30, 10:00, 11:30 13:00, 16:30 (poza wakacjami), 18:30.
- dni powszednie: 7:00, 7:30, 18:30.
- święta w "dni pracujące" - 7:00, 8:30, 10:00, 18:30.
