Bastion św. Gertrudy

Bastion św. Gertrudy to jedyny zachowany w całości fragment miejskich fortyfikacji. Prawdopodobnie budowano go w latach 1593 – 1607 według założeń tzw. szkoły nowowłoskiej. Swoją nazwę zawdzięcza sąsiedztwu istniejącego w tym czasie szpitala św. Gertrudy. Bastion św. Gertrudy był połączony z bastionem Żubr Bramą Nizinną, przez którą prowadziła jedna z głównych dróg wjazdowych do miasta. Jedyną pozostałością po niej jest renesansowy portal bramny. Bastion zyskał swój ostateczny kształt w 1641 roku, kiedy to podwyższono go i usypano szaniec.

Gdańskie fortyfikacje zlikwidowano na przełomie XIX i XX wieku, gdyż stanowiły barierę dla rozwoju miasta. Do dnia dzisiejszego zachował się system podziemi oraz pozostałości form naziemnych. Podziemia fortu były wykorzystywane podczas drugiej wojny światowej i służyły gdańszczanom za schron przeciwlotniczy.

Obecnie w podziemiach budowli, która w 1967 roku została wpisana do rejestru zabytków, znajduje się zimowisko kilku gatunków nietoperzy.